Open Huis - Faröer II

Vandaag bezoek ik Tórshavn. 's Werelds kleinste nationale hoofdstad en waarschijnlijk ook de meest idyllische. Dat ligt niet aan de locatie. De Faeröer eilanden liggen heel eenzaam in de Noord Atlantische oceaan en de open baai waarin Tórshavn zich bevindt ervaart daarvan alle meteorologische gevolgen. Maar de locatie heeft een historische achtergrond. Ooit waren het de Vikingen die deze (voor hun strategische) plek kozen als meetingpoint. Elke zomer vergaderden zij, in wat nu het oude stadsdeel van Tórshavn is, over brute vikingzaken. De Vikingen hadden geen last van de woeste weersomstandigheden. Maar die gebruikten dan ook walvisvet als thermo-ondergoed, een berenvel als windjack en een levend schaap als hoofddeksel.

De oude binnenstad van Tórshavn is nu als een openluchtmuseum: Lieflijke, gekleurde huisjes, vaak met begroeide daken, klein van stuk en meestal met zee- of havenzicht. Een klein deel van de Tórshavnse bevolking (20.000) woont hier en vindt het blijkbaar prima als ik foto's van hun thuis sta te maken. Hier en daar worden zelfs de gordijntjes even strakgetrokken. (In de documentaire 'Ni Hao Holland' van productiehuis Copperviews is te zien dat ze dat in Giethoorn inmiddels anders aanpakken. KIJKTIP!). In de rest van de stad is bijna alles te vinden wat je in een andere hoofdstad ook vindt, maar dan in het klein. Heel klein. Winkels verkopen de meeste zaken wel maar alles is duur. En dat is voor de Faeröers een goede reden om hun 'convenience goods' (dat is marketing-taal) massaal in China via eBay te kopen. Zo kocht mijn Faeröerse kameraad Øwe-Klås zijn lichtmetalen velgen voor een kwart van de prijs en die zaten binnen 10 dagen vanuit Beijing onder zijn Audi geschroefd. Ik had zelf nog een gastankje voor mijn kooktoestel nodig. Dat viel niet mee. Als de winkel dicht was moest ik bij de buren aankloppen. Dan kwam ouwe Hølje Frÿdelsøn even kijken en verwees me door naar Klæs Bœkkserfÿt aan de andere kant van de haven die me vervolgens liever 5 pond rauwe paling wilde verkopen. En zo ging dat nog even door.

Maar de vriendelijkheid en hartelijkheid zijn grenzeloos. Geen Scandinavische stugheid maar gastvrijheid en openhartigheid. Overal staat de deur open, en dat bedoel ik letterlijk. Ik vroeg aan de eigenaresse van mijn guesthouse tot hoe laat ik binnen kon komen. Dat vond ze een onnozele vraag aangezien de voordeur nooit is afgesloten. En dat is hier overal zo. Øwe-Klås vertelde dat zijn buurvrouw haar huissleutels al 12 jaar kwijt is. Het is er nog niet van gekomen om die bij te laten maken...