Herman

Herman hangt voor mijn raam. Al een week of drie nu. Een echte Herman is 't. Een no nonsense type, harde werker, geen showman. Hij hangt altijd ondersteboven. Dat vind ik dan wel weer een beetje uitsloverig maar volgens Herman doen alle kruisspinnen dat.

Iemand zei dat het waarschijnlijk een Hermien is maar dat gaat er bij mij niet in. Hij hangt altijd wijdbeens. Krabt ook vaak heel ongegeneerd in een van z'n oksels, klust de hele dag door en eet als een bouwvakker. De kinderen worden een beetje aan hun lot overgelaten. Ze bouwen lukraak spinnenwebjes in mij bamboe terwijl ik daar toch echt duidelijke afspraken over heb gemaakt. Maar ik zeg er niks van. Ik weet dat het niet altijd meevalt, als alleenstaande man. En ik heb niet eens kinderen.

Herman heeft een prachtig web gesponnen. Een meesterwerk. Vliegjes, wespen, elke dag hangt er meer dan genoeg in. Ik doe er wel eens een stukje worst bij maar daar moet Herman niks van hebben. Dan niet. Over een paar weken komt de glazenwasser weer. Dan ben ik op mijn werk. Ik zal een briefje ophangen: 'Gelieve het middelste raam met rust laten vanwege Herman en de kinderen'. Ik hou mijn hart vast.